Na dwa fronty... Klasa druga

Prolog:. Klasa druga

Prolog:. Klasa Pierwsza w zakładce "Na dwa fronty..."

Znowu znalazłam się na peronie. W dość napiętej atmosferze. Wczoraj pokłócili się moi rodzice. Poszło o to, czy, gdy odprowadza się swoje dziecko na peron, wypada je pocałować w policzek, czy też nie. Matka była za tym, że należy. Najwidoczniej wygrała, bo poczułam jej usta na swoim policzku. Ojciec tylko uścisnął mi dłoń. Tak wolałam - nie było to ani manifestujące "bliskość", ani jej brak. Tak jak w tamtym roku, gdy tylko znalazłam się na stacji naskoczyła na mnie Pansy Parkinson. Rodzice wdali się w niezobowiązującą pogawędkę, a Pansy opowiadała mi o tym tygodniu wakacji, który spędziła beze mnie w San Francisko u dziadków. W pewnym momencie starsi członkowie naszych rodzin zawołali nas. Podeszliśmy do Malfoyów i Zabinich. Parkinsonowie nas przedstawili.
- Lucjuszu, Narcyzo, Łucjo, Edwardzie to Mycroft i Molly oraz ich córka Sher - dorośli wymienili między sobą uściski dłoni. Spojrzałam na Lucjusza.
- 100707079 galeonów, czysta krew - powiedziałam, a rodzice spojrzeli na mnie dziwnie. - Chciał pan znać stan naszego konta i status krwi, więc pana o nim poinformowałam - powiedziałam w kierunku tlenionego blondyna.
- Cóż... Dziękuję. Mogłabyś wraz z Pansy znaleźć Draco? Chcę się z nim pożegnać, a gdzieś zniknął z Blaisem... - powiedział, patrząc się na mnie. Spojrzałam jego oczy. Były dla mnie zagadką.
- Tak!!! Pójdziwmy go poszukać! - wykrzyknęła Pansy i pociągnęła mnie w kierunku ślizgonów. W tłumie wychwyciłam wiele znajomych twarzy. Moją uwagę zwracały dziwne zachowania i nietypowe sytuacje. Znalazłyśmy Draco koło środkowego wagonu. Jak zauważyłam już za pierwszą moją podróżą Hogwart Ekspress, pociąg składał się z trzech wagonów. Jednak ze względu na ilość uczniów, był magicznie poszerzany. Młody Malfoy przechwalał się, gdy podeszłyśmy. Dziewczyny wokół niego zgromadzone, wpatrywały się w jego oblicze maślanymi oczyma.
- Młody pan świata proszony do ojca! - powiedziałam sarkastycznie.
- Kocha, to poczeka... - odpowiedział.
- Kocha, nie kocha, dostałyśmy takie zadanie. Ruszaj się. Blaise! Idziemy! - powiedziałam. Ruszyliśmy w kierunku naszych rodziców. Za nami szły dziewczyny.
- Czemu czepiłyście się go jak rzep psiego ogona? Wszędzie za nim łazicie! Chcę choć przez chwilę nie być popychana, przez was! - wykrzyknęłam, gdy kolejny raz zostałam popchnięta.
- A co? Zazdrosna? - odezwał się Blaise.
- A o kogo? - odpowiedziałam pytaniem. - Idźcie stąd! - poszły.
- Dziękuję ci za przyprowadzenie Draco, Sher... Zapraszam do nas na bal noworoczny. Liczę, że przyjdziecie... - powiedział, a moi rodzice się zgodzili.

***

"Komnata tajemnic została otwarta. Strzeżcie się wrogowie Dziedzica." prosty, bez zbędnej treści komunikat. Oczywiście Potter jakimś dziwnym trafem jest w to zamieszany... Będę musiała pogadać ze Snapem. Może potwierdzi moje domysły...

***

Czyli to jest TA komnata tajemnic... Szłam korytarzem, koło łazienki dla dziewczyn, tej, w której straszy Jęcząca Marta, gdy usłyszałam syk. Wąż. Zaciekawiona weszłam do łazienki. Ujrzałam po prawej i po lewej kabiny toaletowe, a na samym środku, okrągłą, rzeźbioną umywalkę, a właściwie ich zespół. Syczenie dochodziło z rur. Nic jednak złego w łazience sie nie działo...

***

Cisza i spokój. Tego chcę. Ostatnimo czasy ciągle zdarzają się spetryfikowania, a ja ciągle słyszę syczenie... Zagadki pomagają oderwać mi się od rzeczywistości... Na przykład prawdę o Lockharcie odkryłam w ciągu sześciominutowego spotkania... Teraz idę na pierwsze zajęcia z astronomii...

***

- Po co mi wiedza, że Ziemia kręci się wokół Słońca? Jak dla mnie może kręcić się i wokół sło*ka! - krzyczałam, chodząc po pokoju.
- To... Elementarna... Haha... Wiedza - powiedziała, śmiejąc się Pansy. Gdy powiedziałam tak na astronomii, profesorka o mało nie wyrzuciła mnie z Wieży. - Dobrze, że nie odebrała ci punktów!
- Mało mnie obchodzi! Kilka sło*ków z kryształkami! Eh! Idę do biblioteki! - wychodząc trzasnęłam drzwiami. Gdy byłam na piętrze z nawiedzoną łazienką, nagle mignęły mi rude włosy, które zniknęły w drzwiach do niej. Poszłam za nimi. Właścicielką włosów okazała się Weasley. Podeszła do jednego z kranów.
- Otwórz się! - powiedziała. Nagle zamiast umywalki była wielka dziura. Ruda zniknęła, a ja oznaczyłam kran rzeźbą węża. Udałam się do biblioteki. Wiedziałam, że właśnie odkryłam Komnate Tajemnic i sprawczynię zamieszania. Poszłam do biblioteki i sprawdziłam jedno hasło. Znalazwszy to co chciałam, postanowiłam wrócić. Nagle zauważyłam spetryfikowaną osobę. Nic nie myśląc, wsadziłam jej do ręki świstek.

***

Wszystko skończyło się dobrze... To sarkazm oczywiście. Potter uratował szkołę, Lockhart oszalał, Gryffindor wygrał, i tak dalej... Potterowi sporo zajęło zrozumienie moich wskazówek... Cóż... Dobrze, że ślizgoni nie wiedzą o tym, że to dzięki mnie Gryffindor wygrał, ale i tak mnie to nie obchodzi.

_____________
Hejka! Właśnie wracam z Wa-wy, a tą notkę napisałam w naszej stolicy ;)
Co do zagwiazdkowywania sł*ika... Hołd składam w tym miejscu Anicie, która chce być prezydentem. Podczas jazdy autokarem, do teatru, powiedziała, że przekleństwem może być każde słowo... i uchwaliła ustawę o tym, że sło*ik należy do przekleństw. Tak więc: sło*kujcie się!, mówcie jesteś sło*kiem, zasło*kowe coś. Koniec ze potocznym językiem! Sło*iki i Anita!
F.
Ps
Notka, oczywiście z dedykacją dla Anity :D

Edit:
Anita prosi o udostępnianie, jak pisałam w komentarzu.