Rozdział 13

Rozdział 13

- Idziemy - powiedział Blaise. Udali się w kierunku Hogwartu. Z SW udali się w kierunku lochów. Zapukali w drzwi gabinetu Snapea. Drzwi otworzyły się same, a z głębi pomieszczenia rozległo się "Właźcie!"
- Wzywał nas pan profesorze - powiedział Blaise.
- Pamiętacie po co w ogóle trenujecie? No więc zawody się przeniosły w czasie... Zaczynają się jutro w Durmstrangu. Za półgodziny wyruszamy. Bądźcie gotowi. A teraz wynocha! - Gdy wyszli i odeszli, Blaise przyparł Ginny do muru.
- Nie odpowiedziałaś na moje pytanie. Dlaczego mnie unikasz?! - warknął.
- Muszę się spakować - odpowiedziała niewzruszona, próbując się wydostać.
- Odpowiedz!
- Myślałam, że ci na mnie zależy. Koniec - odwarknęła, wyswobodziła się z uścisku i uciekła do swojego dormitorium.

***

Ruda siedziała w swoim dormitorium i płakała. Płakała nad swoją głupotą i odwagą, której, w jej mniemaniu, miała tyle, co kot napłakał.
- Co się stało? - zapytała Hermiona.
- Muszę wyjechać, na Zawody... A Blaise to... sło*k! - zachlipała.
- Dlaczego? - zdziwiła się Miona...
- Napiszę ci o tym już z Durmstrangu... Mam jeszcze dwadzieścia minut na spakowanie się i zejście do Sali Wejściowej...
- Wstawaj! - wykrzyknęła Hermiona i pociągnęła Ginny. - Pomogę ci!
We dwie uwinęły się bardzo szybko. Ginny już wcześniej schowała swój dziennik, dlatego nie bała się, że Mionka będzie ją o niego wypytywać, w wypadku, w którym by go znalazła... Brązowowłosa zaczarowała czarno-szarą torbę Ginny, tak, że mieściło się w niej absolutnie wszystko.

Dziewczyny spakowały ubrania na tydzień i czarną sukienkę z beżowym paskiem, do których dobrały szpilki o tym samym kolorze.

- To pa Gin! Pisz często! I wygraj te zawody. Dla mnie! - powiedziała Hermiona, obejmując Rudą i całując ją w policzek.
- To pa! Wyślesz list do moich rodziców, że wyjechałam? Bo wiesz... Ja nie mam sowy...
 - Zupełnie o tym zapomniałam! - wykrzyknęła Miona. - Chalcitis! - zawołała, a do pomieszczenia, przez otwarte okno wpadła ruda sowa. - Widzisz... Tonks zostawiła mi ją w spadku... Mam swoją i ta nie była mi potrzebna... Miałam dać ci ją na imieniny... Ale teraz nadarzyła się lepsza ku temu okazja! Jest twoja!

- Mionka! Nie wiem jak ci się odwdzięczę! - wykrzyknęła uradowana Gin!
- Nie musisz! Idź już i się nie spóźnij!

___________________________________

Ta dam!
Dzisiaj są moje imieniny, z tej okazji rozdział trzynasty! 
Prosiłabym Was o prezent imieninowy... Jako, że jest trzynastu obserwatorów, prosiłabym o trzynaście komentarzy, na trzynasty rozdział!
Zapraszam na mojego bloga Zagubione Opowiadania.
Dla interesantów na WoH też nowa notka!