WŻ:16

Przepraszam

Chłopak przeciągnął się na łóżku. Spojrzał na zegarek. Do śniadania miał jeszcze dwie godziny. Postanowił, że nie będzie już zasypiał, tylko ubierze się i napisze list do pani Weasley z podziękowaniami za pyszne ciasteczka, które mu wysłała. Zastanawiał się też, czy nie poprosić Freda i Georga o przysłanie kilku ich specyfików - Krwotoczków na przykład. Chłopak ubrał się i wykonał poranną toaletę. Zszedł do pokoju wspólnego i usiadł przy zapalonym przez skrzaty kominku. Po kilku minutach ktoś wpadł do pomieszczenia, a przestraszony Gryfon zrobił kleksa na kartce.

- Harry! Pomocy! Harry! - powiedziała Hermiona, gdy tylko go zobaczyła.

- Co się stało Hermiono? - zapytał, próbując ratować list.

- Musimy zabrać wszystkim egzemplarze Czarownicy! Ron nie może się dowiedzieć! - krzyknęła tamta, przy okazji paląc trzy gazety.

- A to czemu?

- Bo na okładce jest moje zdjęcie! - wrzasnęła. - Z Dra... Znaczy z Malfoyem!

- A co ty tam robisz? - wykrzyknął Harry i poddał się. Dalej ratować listu nie było sensu. Z kleksem i do tego opluty, nie nadawał się do wysłania komukolwiek.

- No... Ten... Bo... Ykhym... Widzisz... Na... Na zdjęciu całuję się... - odparła Hermiona. Zmartwiony stanem swojego listu Harry przytaknął i wstał. Spojrzał na Hermionę i pokręcił głową.

- To musi być coś strasznie ważnego, skoro zapomniałaś, że jesteś czarownicą, choć nawet ja o tym pamiętam... Accio Czarownice z całego Hogwartu! - po chwili w pokoju wspólnym Gryffindoru pojawiło się sto egzemplarzy magazynu. Harry szybko wziął jeden i wyszedł z pokoju.

W międzyczasie w jednym z górnych pomieszczeń głowa Hogwartu, kawaler odderu Merlina siedział na tronie... W toalecie. Czytał sobie kulturalnie czasopismo, o dziwo nie mugolskie, załatwiał co musiał i przy okazji zaśmiewał się w głos. Dwójka jego prefektów naczelnych całowała się na okładce i nie zwracała uwagi na cały świat... Właśnie miał mieć miejsce najśmieszy moment,  kiedy nagle brukowiec wyrwał mu się z dłoni i wyleciał przez okno, przy okazji wybijając szybę w toalecie. Dumbledore wrzasnął z wściekłości i wstał, a po chwili podziękował sobie w duchu, że nałożył na pomieszczenie zaklęcie wyciszające. Po chwili podciągnął spodnie i opuścił szatę. Tak... Był już gotowy by wyruszyć na misję poszukiwawczą Uciekającego Czasopisma...

Harry udał się na śniadanie, biorąc ze sobą gazetę. W Wielkiej Sali nie było jeszcze nikogo, co Harry przyjął z radością. Usiadł na swoim zwykłym miejscu, nałożył na talerz dwa tosty, a do kubka nalał sok dyniowy. Gazetę ułożył przed sobą. Nie było dla niego zaskoczeniem, że na okładce widniało zdjęcie całujących się Draco i Hermiony. Podziękował sobie, że przesiedział w bibliotece pięć godzin jednego weekendu i znalazł zaklęcie, które pozwoliło mu udoskonalić Mapę Huncwotów. Teraz pokazywała też to, co robią osoby w danym pomieszczeniu. Tak więc jeśli się kłócili przybierali kolor niebieski. Jeśli całowali - czerwony, gdy się uczyli pozostawai szarzy. Zaśmiał się jednak, gdy zobaczył ich miny, kiedy zauważyli, że ktoś robi im zdjęcie...

***

Harry wyszedł z Wielkiej Sali i skierował się na błonia. Po chwili dołączyła do niego Hermiona. Po krótkim spacerze dotarli do jeziora i przysiedli na brzegu.

- Czemu nawet nie zapytasz o to zdjęcie?! - zapytała Hermiona, zaniepokojona brakiem komentarza Harrego w tej sprawie.

- Jak ci tak zależy, to zapytam. Dlaczego chowałaś je przed Ronem? - Harry spojrzał na przeciwległy brzeg.

- Po wojnie... Byliśmy ze sobą przez chwilę. Był zaborczy... Do tego wszystkiego wściekł się, że Malfoy uniknął więzienia... Nie chcę go denerwować...

- A co zrobiłaś z czasopismami?

- Zaczarowałam. Nie ma teraz tam nawet wzmianki o mnie i Draco. - widząc pytające spojrzenie Harrego, przytaknęła. - Wiem, że i tak zaczną się plotki i że wszystkich gazet nie dam rady zaczarować. Chcę po prostu opóźnić moment,w którym wszyscy się dowiedzą...

- Mam dla ciebie propozycję nie do odrzucenia, Harry! - wykrzyknęła po chwili milczenia. - Powinnam ci podziękować z Draco! Co ty na kolację w Pokoju Życzeń? Będę ja, ty, Draco i jeszcze jedna osoba!

- Raczej wielkiego wyboru nie mam, jednakże jest mi bardzo miło, że o mnie pomyślałaś. Przyjdę, teraz jednak wybacz... Muszę lecieć na trening Quiditcha...

***

Po treningu Harry wrócił do Pokoju Wspólnego Gryffindoru wraz z Ronem.

- Co u ciebie i Lavender? - zagadnął przyjaciela.

- Pomalutku... - Ron uśmiechnął się rozmarzony. - Cieszę się, że jednak do mnie wróciła...  Chyba dobrze nam się układa... - na chwilę zamilkł. - Może zrobimy sobie dzisiaj taki wieczór jak w szóstej klasie? Mam jeszcze sporo udoskonalonych cukierków Freda i Georga!

- Z chęcią bym przyszedł... Ale jestem umówiony na kolację... - powiedział smutnym tonem Harry.

- Randka? - jedna brew Ronda podjechała do góry.

- Można tak powiedzieć... - Harry i Ron gadali jeszcze pół godziny.

- Muszę iść już Harry... Mam jeszcze do napisania esej na zaklęcia... - powiedział Ron i wstał z fotela. Harry otworzył szerzej oczy.

- Kurcze! Zapomniałem o tym! Która godzina? - zapytał.

- Dochodzi 18... - odparł Ron.

- Miło się gadało, Ron. Jakby kto mnie szukał, jestem w bibliotece!

***

Harry siedział nad pergaminem, notując coś szybko. W okół niego rozłożone były otwarte księgi o zaklęciach miłosnych. Chłopak był zły na swoją pamięć. I na to, że miał dopiero dwa cale na trzy obowiązkowe, a w tej chwili pozostało mu półtorej godziny do 20 i kolacji z Hermioną i Draco. Nagle usłyszał chrząknięcie.

- Potter, daj zieloną książkę! - powiedział ktoś, głosem Pansy Parkinson.

- Nie - padła lakoniczna odpowiedź, Harry nawet na chwilę nie przerwał pisania.

- Dawaj ją! - Pansy była nieustępliwa.

- Korzystam! - Pansy westchnęła. - Gdzie twoja świta? - zapytał Harry.

- Udało mi się od nich wyrwać. Dasz tą książkę? - Pansy miała ochotę zabrać mu ją sprzed nosa.

- Wyrwać? Myślałem, że jesteście jak papużki nierozłączki, nigdy nie macie siebie dość... Mówiłem, że korzystam! Jak potrzebujesz, to siądź i wyszukaj tego, czego chcesz - zaproponował ugodowym tonem Harry. - Tracę czas przez to gadanie...

- Papużki nierozłączki? Naprawdę to tak wygląda? To idiotki. Nie da się z nimi gadać... Mogłabym ci ją po prostu zabrać... - powiedziała lekko obrażonym tonem Ślizgonka.

- Tak, to tak wygląda. Ale gdybyś zabrała mi książkę, to nawrzeszczałbym na ciebie, wtedy zjawiłaby się tu pani Prince, wywaliła nas z biblioteki i żadne by z książki nie skorzystało. Mówiłem już, że mi się spieszy? - Pansy bez dalszego gadania usiadła i zaczęła przeglądać książkę. Siedzieli tak, a po dłuższym czasie podeszła do nich Bibliotekarka.

- A wy nie idziecie na kolację? - zapytała mrożącym krew w żyłach szeptem (nikt w Hogwarcie nie wiedział dlaczego wszystko co mówi, brzmi strasznie...)

- Kolacja? - zapytała para zdziwiona. - Kolacja! - wykrzyknęli znowu jednocześnie. Spakowali szybko swoje rzeczy i wybiegli z biblioteki. Bez zastanowienia wpadli do Wielkiej Sali. Harry powiedział "Cześć" i udał się w kierunku stołu Gryffindoru. Gdy tylko usiadł, spotkał się z karcącym wzrokiem przyjaciela.

- Co? - zapytał.

- Wiesz jak to wyglądało? Weszliście zdyszani, spóźnieni i, na dodatek, razem! - wykrzyczał mu Ron w twarz, przy okazji opluwając go kurczakiem.

- Ale o co ci chodzi? Kończyłem wypracowanie, potrzebowała tej samej książki! - Harry rozejrzał się. Nigdzie nie dostrzegł Hermiony. - Gdzie Miona? - zapytał.

- Nie ma jej. Powiedziała, że nie jest głodna... - Harrego olśniło...

- Która godzina? - zapytał Rona.

- Dziewiętnasta dwadzieścia, co nie zmienia postaci rzeczy...

- Przepraszam Ron, odechciało mi się jeść! - Potter opuścił kolegę. Zapomniał o kolacji, na którą zaprosiła go Hermiona. Bibliotekarka nie mogła wiedzieć, że idzie na późniejszą kolację, dlatego podeszła... Cóż. Jedno wynikło z tego dobrego. Mam pół godziny na przygotowania...

_______________

Przepraszam jeszcze raz. Za to, że nie było posta na czas. Chciałam by był długi... I tak jakoś nie wyszło. Postanowiłam dłużej nie czekać i podzieliłam na dwie części, w postaci dwóch rozdziałów ;) Następny przed świętami ;) Dedykacja dla wazystkich czytających! Szczególnie dla Zaczarowanej (z którą gadam czasami na GG xD), Rose (również GG ;)) oraz Andromedy! Dziękuję, że czekaliście. Ah! I dedykacja i podziękowania dla Oxymory, bez której bym tego nie opublikowała. Przepraszam za przerwy pomiędzy akapitami... Jak tylko dorwę się do konputera, poprawię. (Tak... Zachciało mi się gmerać w HTMLu. Na zasadzie "A co się stanie jeśli zrobię tak?")
Wasza
Wiedźma Finite